Erkan Petekkaya

Buralar yaşanacak yer değil demek çok kolaydır.

Kalmaya değer mi demek.

Ben daha iyi yerlere layığım diye düşünüyorsanız, hiçbir yerde kalmaya değmez.

Kendimizi fazla gördüğümüz şeyin aslında bizim kimliğimiz olduğunu fark edene kadar gidebiliriz.

Ya da kendi yaşamımıza ait hissedebiliriz. Ancak yaşamıma aidiyet duyuyorsam mücadele edebilirim. Hayatta olan insan, yaşadığı yerde doğru gitmeyen şeyleri fark etmeye, anlamaya ve gücü yettiğince değiştirmeye çalışır. Hayatı seyreden insan uyum sağlar, buraya ait değilim der, gider veya gidemez.

Nurgül Yeşilçay’ı Paramparça gibi kadın düşmanlığının binbir örneklemesini barındıran bir dizide oynadığı için yadırgamıştım. Aslında sert, güçlü ve çok eşli erkek  / aşık, fedakar ve (erkeği veya çocuğu için) savaşçı kadın teması yine kendisinin başrol  olduğu Asmalı Konak’la hayatımıza girmişti.

1990’ların televizyonundaki Süper Baba’nın başına buyruk Elif’inden, Şaşıfelek Çıkmazı’nın, Şehnaz Tango’nun kadınlarından, Çılgın Bediş’ten, Sıdıka’dan; aşkı uğruna konaklarda ağa eli öpmeyi kabul eden 21. yüzyılın çağdaş Türk kadını Bahar’a geldik.

Doksanların çocukları özgürlük peşindeki asi kadınları seyretti. Duygu Asena’yı okudu.

İki binlerin çocukları psikopat adamlara körkütük aşık olup aldatılmayı ve maddi – manevi şiddete maruz kalmayı görev bilen Aylin’le, Meryem’le, Dilara ile; ya da en iyi ihtimalle bir erkekten başka bir dünyası olmayan ne iş yaptığını bilmediğimiz kadınların romantik-komik hikayeleri ile büyüyor. Sinan Akyüz ve benzerlerinin cinsiyetçi dünyasını okuyor.

Belki bu yüzden kadınlar artık daha özgüvensiz, daha eksik, daha muhtaç hissediyor. Tek amacı yalnızca başkalarının onayı ile beğenilir bir bedene ve kimliğini tamamlayacağı bir erkeğe sahip olmak olan hayatlar yaşamaya çalışıyor.

Televizyondan bu hayatları pompalayan popüler dizilerin başrolü Erkan Petekkaya şöyle diyor:

“Biz bu kadının yaptığı bütün pisliklere kadın olduğu için tamam mı diyelim? Gazetelerin üçüncü sayfaları yıllardır kocası evden çıktıktan sonra içeriye erkek alan kadınların cinayetleriyle dolu abla! Bunları mı söyleyelim?” 

Yani, kadın cinayetlerinin bir çoğunun sebebi kadınların ahlaksızlığıdır. Bu arada röportajı yapan gazeteci kadın olduğu için kendisini ablam olarak gördüğümün altını çizmem gerekir.

“Tabii ki ben de kadına şiddete karşıyım. Bütün o mermileri Kurtuluş Savaşı’nda kadınlar taşıdı. Benim de annem kadın, benim de kız kardeşim var. Bir erkeğin bir kadına el kaldırmadan önce kız kardeşini ve annesini düşünmesini gerektiğine inanan bir insanım ben.”

Yani, kadına şiddet göstermemeliyiz çünkü annemiz de kadın. Cefakar ve fedakar anne sıfatını taşımayan kadınlara şiddet gösterilebilir. Savaşta mermi taşıyarak saygınlık kazanabilirsiniz, zaten bu bir kadının kolay kolay yapabileceği bir iş değildir. 

“Ben Nurgül’ün nesini taciz edeceğim? Beyonce mi o? Neyini taciz edeceğim? Bilime aykırı, akla aykırı.”

Yani, güzel bulduğum kadınları taciz edebilirim. Bir kadının söyledikleri hoşuma gitmiyorsa, onun yeterince güzel olmadığını söylemem haklı çıkmamda işe yarayabilir. Çünkü TV’den her gün ve her gece pompaladığımız ataerkil düzende, bir kadını taciz edilmeye değer bulmam o kadın açısından iltifat kabul edilmelidir. 

Erkan Petekkaya’nın Paramparça’daki karısı Dilara’ya çaktığı tokadı unutmadık.

“Sus be kadın “,  “kes be kadın” laflarını unutmadık.

Erkan Petekkaya’nın ağzından çıkanları okuduktan sonra, ergenliğimin travmasını, zaman zaman birçoğumuzda uyanan gitme arzusunun sebeplerinden birini oluşturan ezik kadın tiplemelerinin başrolü Nurgül Yeşilçay’a kızmak yine de büyük haksızlık olur.

Belki Nurgül Yeşilçay da kadın düşmanı dizileri pazarlayan sektörde kendi savaşını veriyordur.

 “Küçümsemeye, aşağılamaya çalışıyor. Ama yani sen, kendi erkekliğini benim kadınlığım üzerinden taçlandıramazsın! Ben buna izin vermem! Yapamazsın” diyebildiği, Petekkaya’nın ve popüler kültürün kadın tacizinden ne anladığını ortalığa dökebildiği için…