Iki tür sevgi var: sevgiden beslenen sevgi; bir de korkudan beslenen sevgi.
Hepimizin birbirine çok benzeyen korkuları var aslında. Herkes kendi korkusunu tek sanır. Ama herkes benzer şekillerde yalnız kalmaktan ve farklı olmaktan korkar. Bizim kültürümüzde farklılık deliliktir. Ve delilik aşağılanır.
Ben insanların deliliğini severim. Insan ancak kendisiyken deli olur.
Normlara uymaya çalışan akıllılar, başkalarının normları için sizi ezip geçer. Kendi gerçeklerini kendi sevgilerini yakarlar. Başkalarının düşünceleri hayati önem taşır.
Bu korkularla beslenen sevgi bana en çok zarar veren şey oldu.
Bunu ayırt etmenin kendime göre bir yöntemini buldum. Zayıflığımı gösterip açıkça destek istiyorum. Bana değer veren sevgili veya arkadaştan olabilecek en meşru talebim bana göre.
Herkesin birbirine benzeyen zayıf anları vardır. Sevgiden beslenen sevgi zayıf anınızda size sarılır. Korkak sevgi merhametsizdir, bağırır çağırır, veya topuklayarak kaçar, uzaklaşır. Umursamaz, kendi dünyasındaki günlük işlerine bakar veya sizi özenle daha kötü eder.
Güçlü olduğunuzu hissettiği anda geri gelir.
İçeri almayın.
Yakılacak Düşünceler 