Çocukları her zaman sevdim. Henüz evli değilken çocuk yapma fikrinin bekar bir kadın için tartışılabilir dahi olmaması beni çileden çıkarırdı: Bedenimin yeni bir hayat yaratma kabiliyeti var ve ben bunu deneme fikrini değerlendirmeye bile alamıyorum. Evlenip -özgürce- çocuk yapma veya yapmama kararı alabildiğimde ise çocuk fikrinin benim gençlik hayallerim kadar özgür ve bana ait bir…
“Kızımın dış görünüşü değil sahip olduğu yetenekler için işe alındığı, eşit ücrete sahip olduğu ve günlük olarak metalaştırmaya tabi tutulmadığı bir dünyada yaşamak istiyorum.” New Yok’ta yaşayan 33 yaşındaki Fransız asıllı Ludo Gabriele, baba olduktan sonra WokeDaddy isimli bir blog yazmaya karar veriyor ve bloğu onu yeterince erkek bulmayanların eleştirilerine rağmen büyümeye devam ediyor. Bugün…
Çocukluğumda günlük gazeteler benim için çok önemli bilgi kaynaklarıydı. Özellikle hafta sonları çıkan ekleri ve bunların içindeki tüm saçma sapan magazin içeriğini mutlaka okurdum. Güzin ablanın köşesi de, o zaman hangi gazetedeydi hatırlamıyorum, çaktırmadan göz ucuyla okuduğum, belki çocuk kafamda ilişkilere dair ilk -bilgi- ve önyargılarımı oluşturan kaynaklardan biri oldu ne yazık ki. Güzin abla…
Çok yakınımdaki, çok eğitimli, çok modern görünen insanlar kendilerinden beklenmeyecek, söylediklerinde ne diyeceğimi bilemediğim düşüncelere sahip olabiliyor. Şu şehirden gelenler bu mahalleyi doldurmuş, o mahalleden gelenlerin bu parkta ne işi var, bu gruptaki insanların belirli işleri yapmaması lazım, kilolu insanların kendisine saygısı yoktur veya eşcinsellerden ebeveyn olmaz, kadınlar belli işleri yapmazsa dahi iyi olur gibi… Böyle…
Yaz geliyor. Yakında kadın çıplaklığının ahlaki boyutunu biraz hafifletip şekli şemaliyle daha çok uğraşacağımız günler gelecek. Her yaz tatilinden önce yolculuk stresim bedensel kaygılarımla birleşip dayanılmaz bir hal alır. Tatil öncesi son birkaç gün heyecan ve heves yerine endişe ve stresle kaplanırım. Tüm beden olumlama okumalarıma, kendimi sevme, kozmetik piyasasının oyunlarına kapılmama çalışmalarıma rağmen her…
Mina Urgan’a hep hayranlık duymuş ve imrenmişimdir. Kitaplarını okurken cinsiyetini hissetmezsiniz. Sanki bizden iki nesil öncesini, tüm kimlik sorunlarından, itilip kakılmışlıktan sıyrılarak eşit ve kaygısızca yaşamış gibidir. Kitaplarında evliliklerinden ve ilişkilerinden pek bahsetmese de, kadınlık tecrübesini de tadarsınız. Bu kadar özgüvenli ve farkında bir kadın bu üslubu bilmeden mi takınmış yoksa bu kadar cinsiyetsiz yaşayabilmek…
Erkek insandır. Kadın kadındır. Dünyaya bir kadın olarak gelmekle ilgili en büyük sorun bu algıda yatar. Sokakta yürürken, araba kullanırken, herhangi bir ortamda görüşünüzü açıklarken, şişenin kapağını açarken, kulaklığınızla müzik dinlerken, metroya binerken, hesabı öderken, sokakta ağız dalaşına girdiğinizde, protesto ederken, söylenirken, mutsuzken, mutluyken, kahkaha atarken, sigara içerken, sakız çiğnerken, dondurma yerken, koşarken, kaldırıma otururken,…
Son Yorumlar